należy ułożyć w nim podłogę pływającą. Dzięki swej budowie i materiałom świetnie izoluje ona od dźwięków uderzeniowych, i od powietrznych (muzyki i głosów). Jej charakterystyczną cechą jest to, że podkład betonowy i warstwy posadzkowe nie stykają się w żadnym miejscu ze ścianami i z konstrukcją nośną stropu.
W takim pokoju należy unikać tego aby ściany były gładkie ponieważ odbijały by dźwięk więc o gładzi można zapomnieć .Leprza będzie ściana szorstka.Atutem pomieszczeć na poddaszu domu są skosy.Kolejnym problemem może być krztałt pokoju mam na myśli kształ prostopadłościanu warunki akustycznę są fatalne dokuczać może nieprzyjemne dudnienie spowodowanie kumulacją fal dźwiękowych.
Aby zbudować wyżej wymienioną podłogę musimy bezpośrednio na stropie ułożyć styropiann elastyczny lub pótwardą wełnę mineralną (grubości odpowiednio 33/30 mm i 4 cm), które ograniczą przenikanie dźwięków o blisko 30 dB. Wokół ścian trzeba rozwinąć taśmę brzegową grubości 0,5-2 cm.Izolację termiczną osłania się folią budowlaną stanowiącą izolację przeciw-wilgociową.Nośną warstwę podłogi stanowi podkład, który powinien mieć odpowiednią wytrzymałość.
Jeśli zależy nam na czasie, warto wybrać podkład, po którym można chodzić już po dziesięciu godzinach – ale trzeba ułożyć warstwę grubszą o 1 cm. Pomieszczenie z kinem domowym ma powierzchnię ponad 12 m², dlatego jastrychu nie należy wylewać wprost z wiader, w których był przygotowywany – niezbędna jest maszyna wyposażona w pompę ślimakową. Najlepszą posadzką jest wykładzina z PCW, ponieważ izoluje także od dźwięków uderzeniowych. Polecanym materiałem jest jastrych anhydrytowy wytrzymały na ściskanie i dobrze izolujący akustycznie. Łatwo się go rozprowadza, a po wyschnięciu stanowi idealną powierzchnię pod każdy rodzaj podłogi. Grubość warstwy to minimum 3 cm. Użytkowanie podkładu – wchodzenie na niego i dalsze prace – można rozpocząć po dwóch dniach.
Klasyczny zestaw kina domowego zazwyczaj składa się z odtwarzacza płyt CD/DVD, ampli-tuner AV, zestawu kolumn (najczęściej od pięciu do siedmiu), subwoofer'a (czyli głośnik niskotonowy) oraz telewizora(bądź z projektora oraz rozwijanego ekranu). Taki sprzęt może nie tylko imitować, ale i przewyższać standardy wizji i dźwięku spotykane w salach kinowych. Chcąc to osiągnąć, warto szukać zestawów opatrzonych standardem THX. To najdokładniejszy i najostrzejszy zbiór wymagań, jaki kiedykolwiek opracowano dla nieprofesjonalnego sprzętu dźwiękowego. Stanowi gwarancję najwyższej jakości odtwarzania – jednakowej w całym zakresie częstotliwości, a także czystych, w pełni zrozumiałych dialogów. Standard ten określa również optymalne proporcje pomieszczenia. Jego szerokość powinna stanowić 1,5-krotność jego wysokości, długość zaś – 2,5-krotność wysokości. Projektanci budownictwa jednorodzinnego często uwzględniają ten standard akustyczny, nadając salonom następujące wymiary: wysokość – 3,2 m, szerokość – 4,8 m, długość – 8 m. Powierzchnia takiego pokoju wynosi 38 m². Widz powinien siedzieć w odległości 2-2,5-krotnie większej niż długość podstawy ekranu. Wtedy będzie doskonale widzieć nawet obraz panoramiczny.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz